به گزارش صراط درحالیکه بیش از چند روز از تجاوز همدستانه آمریکا و رژیم صهیونی به خاک پاک کشورمان و بمباران مردم بی گناه و سایت های هسته ای نمی گذرد، گعده ای غربزده که نام اقتصاددان و دانشگاهی را برای خود برگزیده اند، در بیانیه ای وقیحانه و ذلت بار، مجدداً نسخه سازش و تسلیم را برای نظام تجویز کرده اند! در این بیانیه به درد نخور که توقیع اعجوبه هایی نظیر عباس آخوندی، مسعود نیلی، روغنی زنجانی، حسین عبده تبریزی و موسی غنی‌نژاد در ذیل آن به چشم می خورد، بر این گزاره سراسر غلط تاکید شده است که در عرصه خارجی باید به مسیر دیپلماسی و مذاکره سازنده با آمریکا و اروپا بازگشت و در حوزه داخلی باید رویکرد نظام حکمرانی به کلی تغییر داد!
بازخوانی این بیانیه، افزون بر اینکه در تقابل آشکار با فرامین و منویات رهبر انقلاب اسلامی در جنگ اخیر 12 روزه است، ورژنی بروزرسانی شده و بازنویسی مجدد از بیانیه موسوم به «نامه جام زهر» نمایندگان مجلس ششم محسوب می شود که در اردیبهشت 1381 به رشته تحریر درآمد. در آن بیانیه کذایی که به امضای افراد معلوم الحالی نظیر بهزاد نبوی، محسن آرمین، جواد اطاعت، نورالدین پیرموذن، علی تاجرنیا، فاطمه حقیقت جو، احمد شیرزاد، جمیله کدیور، رجبعلی مزروعی و... رسیده بود، صراحتاً شخص رهبری را به نوشیدن جام زهر و عذرخواهی از ملت، توصیه کرده بودند!
طرفه آنکه این قماش وقیح و غربزده در بخشی از آن بیانیه بی شرمانه چنین نگاشته بودند: «اگر جام زهری باید نوشید قبل از آنکه کیان نظام و مهمتر از آن، استقلال و تمامیت ارضی کشور در مخاطره قرار گیرد باید نوشیده شود. غالب ملت ناراضی و ناامید، اکثریت نخبگان ساکت یا مهاجر، سرمایه های مادی گریزان و نیروهای خارجی از هر طرف کشور را احاطه کرده اند. با این وضع برای آینده کشور دو حالت بیش متصور نیست؛ یا دیکتاتوری و استبداد یا بازگشت به قواعد دموکراتیک.»!
به گزارش صراط در عین حال لازم است بدانیم، طابق النعل بالنعل همین فحوا از فراز فوق، با اندکی تغییر و دستکاری، در بیانیه اخیر 180 تجدیدنظرطلب عیناً تکرار شده است: «این جنگ، می‌تواند نقطه عطفی تاریخی در پایان‌بخشی به ناکارآمدی، بی‌اعتمادی، سیاست خارجی منجمد و تبعیض و بی‌عدالتی‌ها و اتخاذ سیاست‌هایی نوین در جهت گسترش روابط خارجی باشد. در عرصه روابط بین‌الملل، باید مسیر دیپلماسی و مذاکره سازنده با آمریکا و اروپا فعال شود. در عرصه داخلی، مهم‌ترین توصیه ما، تغییر بنیادی رویکرد نظام حکمرانی است. با تداوم سیاست‌های انحصارگرانه، اعتماد عمومی جلب نخواهد شد.»!
سوالی که باید از نویسندگان این بیانیه پرسید آن است که آیا عاقلانه و بخردانه است کشوری را که مورد تجاوز نظامی قرار گرفته است را به گفت و گو و مفاهمه با متجاوزین توصیه نمود؟ افزون بر این، نویسندگان این بیانیه کذایی اگر بخواهند به دنبال مرجع ضمیر و مقصر اصلی ناکارآمدی های ذکر شده در نوشته شان بگردند باید در آیینه نگاه کنند چراکه بسیاری از آنان بیش از سه دهه در اصلی ترین جایگاه های تصمیم سازی کشور مسئولیت داشته اند و ترک فعل های متعدد و بی عرضگی شان موجب شده تا طمع تجاوز در دشمنان آمریکایی و صهیونی به ایران ایجاد شود.
درحالی که رهبری نظام، پس از جنگ 12 روزه، ندای پیروزی سر دادند و از له شدن رژیم حرامزاده صهیونی پس از تجاوز اخیر به ایران سخن گفتند، اتخاذ مواضع منفعلانه و از سر ضعف در بیانیه به اصطلاح 180 اقتصاددان و دانشگاهی، گویای این حقیقت تلخ است که غرب پرستانِ محبال المذاکره، همسو با ترامپ و نتانیاهو، نسخه تسلیم را برای نظام جمهوری اسلامی پیچیده و برآنند تا بر عزت و استقلال کشور چوب حراج بزنند! توصیه می شود تا با احتراز از مماشات و تحمل این قبیل پیادگان نظام دشمن، کشور را از شرّ تربیت یافتگان غرب و شرق نجات داد و مانع از ایجاد فتنه و آشوب مجدد در داخل با تحریک های این قبیل بزدلان سیاسی شد.
